- жайуат
- сын. жерг. Жайпақ, жадағай, тегіс. – Мал да, адам да бұл төңірекке жуи бермейді. Өткел жоғарыда, ж а й у а т жағада (С. Байжанов, Ақ маржан, 7).
Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі – Алматы: Мемлекеттік тілді дамыту институты. Б.Қалиев.. 2014.
Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі – Алматы: Мемлекеттік тілді дамыту институты. Б.Қалиев.. 2014.
жайуат — 1 (Қар., Тельм.) жай. Ол аяғын ж а й у а т басып үйге кірді (Қар., Тельм.). Қолына ұстай кірген хатының хабары бүкіл Спасты дүрліктірерлік екен, тіпті ж а й у а т естіртіпті (Ғ. Мұст., Көз көр., 163). Келісімен шешініп, киімдерін жайып, болған… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі